به گزارش روابط عمومی انجمن مالی اسلامی ایران به نقل از دبیرخانه کمیته تخصصی فقهی، رسیدبرگ قابل معامله (ETN) یک ورقه بهادار است که در برخی از بازارهای سرمایه سابقه انتشار دارد. این ابزار در بازارهای مالی متعارف دنیا، یک ورقه بهادار مبتنی بر بدهی است که به موجب آن، بانی اوراق امکان انتفاع دارندگان اوراق از بازدهی شاخص معینی را فراهم می سازد. در صورتی که رسیدبرگ قابل معامله (ETN) در بازار سرمایه ایران عملیاتی شود، این امکان را برای فعالان بازار فراهم می سازد تا بتوانند از فرصت های سرمایه گذاری بیشتری برخوردار شوند.

ویژگی های مهم رسیدبرگ قابل معامله (ETN)به این شرح است:

هر رسیدبرگ قابل معامله (ETN) مبلغ پایه معینی دارد. سرمایه‌گذاران در روز پذیره‌نویسی مبلغی تحت عنوان مبلغ پایه پرداخت می‌کنند. معمولا مبلغ پایه هر رسیدبرگ معادل ارزش شاخص مبنایی است که بر روی آن تعریف شده است.
هر رسیدبرگ قابل معامله (ETN)، دارای یک ارزش نشانگر می‌باشد که این ارزش در فواصل منظم به روز می‌شود.
بانی این اوراق، غالباً نهادهای مالی معتبر همچون بانک‌ها و شرکتهای تامین‌سرمایه‌ هستند که دارای رتبه اعتباری بالا می‌باشند. البته سایر شرکت ها هم در صورت برخورداری از شرایط مالی قوی و امکان ایفاء به موقع تعهدات مالی خود می توانند درخواست انتشار رسیدبرگ قابل معامله (ETN) را بدهند.
رسیدبرگ قابل معامله (ETN) دارای سررسید معین (مثلاً 10 ساله) است.
این اوراق دارای بازار ثانوی و بازارگردان می‌باشد.
کمیته تخصصی فقهی بعد از بررسی ابعاد موضوع در نهایت چنین جمع بندی کرد:

انتشار رسیدبرگ قابل معامله (ETN) بر مبنای ملاحظات فقهی که قبلاً در مصوبه کمیته تخصصی فقهی در خصوص اوراق وکالت مطرح شده بود، با رعایت موارد ذیل بلامانع است:

بانی رسیدبرگ قابل معامله (ETN) به عنوان وکیل دارندگان اوراق، منابع مالی حاصل از انتشار اوراق را در حوزه های مختلف سودآور، سرمایه گذاری می کند. حوزه های سرمایه گذاری در مدارک انتشار أوراق اعلام می گردد.
در مقطع سررسید، بعد از محاسبه مقدار نهایی بازدهی مربوط به سرمایه گذاری، سه حالت متصور است:
چنانچه مقدار بازدهی حاصل از سرمایه گذاری از بازدهی شاخص مبنا کمتر بود، بانی از سایر منابع مالی خود، برای دارندگان رسیدبرگ به مقدار مابه التفاوت بازده مکتسبه با بازده شاخص مبنا ضربدر مبلغ پایه جبران می نماید.
چنانچه مقدار بازدهی سرمایه گذاری برابر مقدار بازدهی شاخص مبنا بود، بانی مبلغ پایه به علاوه بازده ضربدر مبلغ پایه را به دارندگان اوراق می پردازد.
چنانچه مقدار بازدهی ناشی از سرمایه گذاری بانی از مقدار بازده شاخص مبنا بیشتر باشد، در این صورت، بانی به عنوان وکیل دارندگان رسیدبرگ ها، بخش معینی از مازاد (مثلاً 50 درصد) را به عنوان حق الوکاله برای خود برداشته و مازاد بر آن را به دارندگان اوراق می پردازد. لازم است سهم طرفین از سود مازاد در مستندات انتشار افشاء گردد.

​علاقه مندان جهت دریافت متن مصوبه کمیته تخصصی می توانند به پیوست زیر مراجعه نمایند:

لینک دانلود