در چکیده این گزارش می‌خوانید: در شرایط هجوم نقدینگی به بازار، لزوم تدبیر شرایطی که عرضه اولیه سهام افزایش یابد و نقدینگی به سمت بخش واقعی اقتصاد جریان یابد، ضروری به نظر می‌رسد. همچنین در شرایط خوب بازار، درخواست پذیرش در بورس و تأمین مالی نیز فزونی خواهد یافت و شرکت‌های زیادی در فرایند پذیرش قرار خواهند گرفت. با توجه به اینکه شرکت‌ها با معیارهای پذیرش کاملاً منطبق نیستند، احتمال طولانی شدن فرایند پذیرش و عدم امکان استفاده از شرایط مناسب بازار وجود خواهد داشت.

سؤال اصلی تحقیق این است که آیا ابزاری وجود دارد تا شرکت‌هایی که در فرایند پذیرش هستند (چه سهامی عام و چه شرکت‌هایی که به سهامی عام تبدیل نشده‌اند) جهت تأمین مالی از آن استفاده نمایند و ویژگی ابزار مربوطه، مشابه سهام باشد؟ این سؤال در رابطه با طرح موضوع راه‌اندازی بازار هدف در شرکت فرابورس ایران، از سوی نویسندگان پاسخ داده شده است. براساس بررسی صورت گرفته، به‌نظر می‌رسد، سازمان یا هئیت پذیرش در بورس‌ها، با اعطای موافقت اصولی به متقاضی پذیرش می‌توانند از اوراق قابل تبدیل به سهام یا از حق اختیار خرید جهت تأمین مالی متقاضی پذیرش استفاده نمایند. بر این اساس، فروش اختیار خرید از سوی متقاضی و همچنین انتشار اوراق وکالت قابل تبدیل به سهام، دو ابزاری هستند که با کمترین موانع برای انتشار مواجهند.

در بخش دیگری از این گزارش آمده است: عرضە اولیه از منظر تاریخی از جمله سازوکارهای ابتدایی بوده که شرکت‌های خصوصی (در هر قالب شرکتی) برای دستیابی به نقدیندگی از آن بهره برده‌اند. وجود نقدینگی زیاد در میان عموم مردم و سرمایه‌گذاران بالفعل و بالقوه موجب می‌شود که تمایل شرکت‌های خصوصی به ورود به بازار سرمایه نیز افزایش یابد. آشنایی کارآفرینان و صاحبان شرکت‌ها با ظرفیت‌های بازار سرمایه و همچنین رشد روز افزون این بازار در میان عموم آحاد جامعه، به احتمال زیاد با درخواست‌های زیادی برای ورود انواع شرکت‌های دولتی و خصوصی به بازار سرمایه مواجه خواهیم بود که برخی از آنها آمادگی الزام برای ورود سریع به بازار را داشته، از مشاوران عرضه بهره برده و برخی دیگر، گرچه الزامات ابتدایی برای ورود به بازار را دارند اما به دلیل عدم شفافیت اطلاعاتی لازم بورس‌ها، آماده نبودن شرایط افشای اطلاعات و برخی معضلات دیگر، باید مدت زمانی بیشتری را برای ورود به بازار طی نمایند.

همچنین می‌خوانیم: در اصل از منظر فقهی شاید پولی که سرمایه‌گذاران برای خرید سهام شرکت سهامی خاص پرداخت می‌کنند را می‌توان در قالب عقد قرض (یا نوعی وام) مد نظر قرار داد که در آینده به سهام شرکت مبدل می‌شود. با بهره‌گیری از این مدل، برای تمامی شرکت‌هایی که در فرایند پذیرش هستند، می‌توان امکان انتشار انواع اوراق قابل تبدیل با سهام را تصویر نمود که در زمان پذیرش و عرضە عمومی این اوراق تبدیل به سهام شرکت می‌شوند. در این تحقیق که به روشی توصیفی صورت گرفته، به منظور یافتن اوراق و روش بهینه که قابلیت تبدیل به سهام را دارد، موانع استفاده از هر ورقه و همچنین مزایای روش‌های مختلفی که این امکان را فراهم می‌آورند مورد بررسی قرار گرفته است.

برای مشاهده متن گزارش به اینجا مراجعه کنید.

 منبع: مرکز پژوهش، توسعه و مطالعات اسلامی سازمان بورس و اوراق بهادار